Με την ολοκλήρωση των μπαράζ ανόδου που ουσιαστικά σηματοδοτούν το κλείσιμο της φετινής χρονιάς ο προπονητής του Ίκαρου Μανώλης Ξενάκης έκανε στο SPORIKARIA BLOGSPOT τον απολογισμό της απόλυτα επιτυχημένης χρονιάς, μέσα από μια λεπτομερή αποκαλυπτική και ευχαριστήρια δήλωση:
Με το τέλος των αγώνων μπαράζ, πολλά είναι αυτά που έρχονται στο μυαλό.
Ξεκινώντας από την αρχή του αγωνιστικού έτους ελπίζαμε σε καλά πράγματα μιας και πολλές από τις "παλιές καραβάνες" επέστρεφαν στην ομάδα άλλα και αρκετοί νέοι ταλαντούχοι παίχτες έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στόχευαν να βρίσκονται στις μόνιμες επιλογές της 12άδας.
Ήταν λοιπόν τέτοια η όρεξη, που μόνο βλέψεις για μεγάλα πράγματα μας έρχονταν στο μυαλό. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία που είχαμε ήταν η κατάκτηση του κυπέλου, ειδικά με τον τρόπο που έγινε.
Καταφέρνοντας στην έδρα του δυνατότερου αντιπάλου μας να κερδίσουμε στην παράταση μας γέμισε με αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Κάπου εκεί άρχισαν οι αναποδιές.
Υπήρξε μια περίοδος που 4-5 παίχτες, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, δεν συνέχισαν την αγωνιστική χρονιά κάτι που έριξε πολύ βάρος (σκοράρισμα, άμυνα) σε λίγους παίχτες. Οι βλέψεις που υπήρχαν πλέον ήταν για ο,τι καλύτερο αποτέλεσμα μέσα στην χρονιά μαζί με την προετοιμασία μέσα από παιχνίδια της νέας φουρνιάς παιχτών.
Αυτό φάνταζε ως κάτι δυνατό και πολύ προσιτό με δεδομένο ότι υπήρχαν τόσοι παλιοί και τόσοι νέοι στην ομάδα. Όμως οι αποχωρήσεις έκαναν και τον έναν στόχο δύσκολο και τον άλλο. Μείναμε λοιπόν όσοι μείναμε και βλέπαμε πια όχι τους στόχους του έτους, άλλα να μπορούμε να βρισκόμαστε όλοι μαζί στις προπονήσεις. Καταφέραμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να βρούμε λύσεις για τα προβλήματα που μας έτυχαν άλλα, και να μην αφήσουμε τους τραυματισμούς να επιρρεάσουν το νικηφόρο έως τότε σερί μας.
Κάπως έτσι και με όσα έγιναν κλείσαμε τον πρώτο γύρο αήττητοι άλλα πάλι το μόνο που ευχόμασταν ήταν υγειά και καλή συνεργασία γιατί όλη η ομάδα περπατούσε σε τεντωμένο σκοινί με όσα γίνονταν. Κάπου εκεί ήρθε και η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα από το Καρλόβασι, που μας έκανε να καταλάβουμε ότι αν θέλουμε να πετύχουμε θα πρέπει να είμαστε ακόμα πιο κάλοι από ότι στον πρώτο γύρο. Δεν μας στοίχισε η ήττα, μάλλον μας ωφέλησε γιατί μάθαμε από αυτήν και συνεχίσαμε με νίκες όλο τον υπόλοιπο δεύτερο γύρο και φτάσαμε στα playoff της χρονιάς.
Με συμπαγή άμυνα και με κάθε παίχτη πολύ αποτελεσματικό στον ρόλο του καταφέραμε πάλι μέσα στην έδρα του δυνατότερου μας αντιπάλου να σηκώσουμε την κούπα του πρωταθλήματος. Αυτό από μόνο του και δεδομένου όλων των αναποδιών ήταν υπέρβαση των στόχων της φετινής περιόδου.
Παίχτες προπονητές και διοίκηση χάρηκαν απίστευτα με αυτό το επίτευγμα.
Επόμενο βήμα οι αγώνες μπαράζ για την Γ' εθνική. Ακόμη και αρκετά ελλειπής σε σχέση με την αρχή του χρόνου τα μπαράζ ήταν κάτι που βλέπαμε ζεστά και ανυπομονούσαμε για την ώρα που θα ερχόντουσαν. Πέρα από τις φιλοδοξίες που είχαμε ως ομάδα ήταν επιπλέον κάτι που θα έδινε πολύ σημαντικές παραστάσεις σε όλα τα νέα παιδιά που είναι και η επόμενη γεννιά.
Κάπου εκεί την ομάδα ξαναχτύπησε η ατυχία και σε βαθμό ακόμη μεγαλύτερο. Χάσαμε 3 πολύ σημαντικούς πυλώνες της επιτυχίας για διαφορετικούς λόγους. Ο Αντώνης Βολίκας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ο Κώστας Ζαχαριάδης από χρόνιο πρόβλημα τραυματισμού και ο αρχηγός μας Στέργιος Μυτηλινού λόγω θανάτου στην οικογένειά του. Ειδικά αυτή η χρονιά είναι αφιερωμένη στον αρχηγό μας και την οικογένεια του σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές που περνάνε.
Με ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού της ομάδας να λείπει (σκοράρισμα, αμυντική βοήθεια, ριμπάουντ) τα μπαράζ μετατράπηκαν από διακαή στόχο σε μια πρώτης τάξεως εμπειρία για τους μικρούς με την καθοδήγηση της παλαιότερης γεννιαάς.
Στο αγωνιστικο καθαρά μέρος ήταν μια πολύ επιτυχημένη παρουσία γιατί πλην του πρώτου παιχνιδιού που στο τέλος μας κατέβαλε η κούραση είχαμε μια νίκη με την Νάξο, ήττα από την Μυτιλήνη με 4 πόντους και ήττα από την Χίο με 2 πόντους.
Μια πολύ γεμάτη χρονιά σε εμπειρίες για τους μικρούς που ελπίζω να έμαθαν αρκετά.
Στο ιδιαίτερο μείγμα παλιών και νέων παιχτών θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά για όλες τις απίστευτες στιγμές που προσέφεραν ξεκινώντας απο τα παιδιά των μπαράζ, Τσουρή Γιώργο, Τέσκο Γιώργο, Λαμπρόπουλο Γιάννη, Πούλο Νεκτάριο, Μαυρογιώργη Δημήτρη, Κουλουμπή Σωκράτη, Καρναβά Αλέξανδρο, Τσιώλη Γιάννη, Διάκο Παύλο, Παπαλά Πέτρο, Παπαλά Οδυσσέα και βεβαία αυτούς που τόσο πολύ μας έλλειπαν, Μυτηληνού Στέργιο, Ζαχαριάδη Κώστα, Βολίκα Αντώνη που χωρίς την βοήθεια τους δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.
Φυσικά θέλω να ευχαριστήσω και την διοίκηση που ήταν δίπλα στην ομάδα καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς και όλους όσους βοήθησαν από διαφορετικά πόστα για αυτές τις επιτυχίες.
Επειδή όπως και στο μπάσκετ, η επόμενη φάση είναι η πιο σημαντική, έτσι και τώρα που τελείωσε η χρονιά, η επόμενη μέρα είναι η πιο σημαντική.
Ότι έγινε πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε σαν στόχο και κίνητρο για τους νέους που θα συνεχίσουν ώστε να παραμείνουν ανταγωνιστικοί στον νομό και να έχουν πάντα στόχο την πρωτιά.
Αυτό θα είναι που θα κάνει την φετινή πορεία αληθινά και εντελώς επιτυχημένη και αυτό είναι που όλοι ελπίζουμε.
Με το τέλος των αγώνων μπαράζ, πολλά είναι αυτά που έρχονται στο μυαλό.
Ξεκινώντας από την αρχή του αγωνιστικού έτους ελπίζαμε σε καλά πράγματα μιας και πολλές από τις "παλιές καραβάνες" επέστρεφαν στην ομάδα άλλα και αρκετοί νέοι ταλαντούχοι παίχτες έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στόχευαν να βρίσκονται στις μόνιμες επιλογές της 12άδας.
Ήταν λοιπόν τέτοια η όρεξη, που μόνο βλέψεις για μεγάλα πράγματα μας έρχονταν στο μυαλό. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία που είχαμε ήταν η κατάκτηση του κυπέλου, ειδικά με τον τρόπο που έγινε.
Καταφέρνοντας στην έδρα του δυνατότερου αντιπάλου μας να κερδίσουμε στην παράταση μας γέμισε με αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Κάπου εκεί άρχισαν οι αναποδιές.
Υπήρξε μια περίοδος που 4-5 παίχτες, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, δεν συνέχισαν την αγωνιστική χρονιά κάτι που έριξε πολύ βάρος (σκοράρισμα, άμυνα) σε λίγους παίχτες. Οι βλέψεις που υπήρχαν πλέον ήταν για ο,τι καλύτερο αποτέλεσμα μέσα στην χρονιά μαζί με την προετοιμασία μέσα από παιχνίδια της νέας φουρνιάς παιχτών.
Αυτό φάνταζε ως κάτι δυνατό και πολύ προσιτό με δεδομένο ότι υπήρχαν τόσοι παλιοί και τόσοι νέοι στην ομάδα. Όμως οι αποχωρήσεις έκαναν και τον έναν στόχο δύσκολο και τον άλλο. Μείναμε λοιπόν όσοι μείναμε και βλέπαμε πια όχι τους στόχους του έτους, άλλα να μπορούμε να βρισκόμαστε όλοι μαζί στις προπονήσεις. Καταφέραμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να βρούμε λύσεις για τα προβλήματα που μας έτυχαν άλλα, και να μην αφήσουμε τους τραυματισμούς να επιρρεάσουν το νικηφόρο έως τότε σερί μας.
Κάπως έτσι και με όσα έγιναν κλείσαμε τον πρώτο γύρο αήττητοι άλλα πάλι το μόνο που ευχόμασταν ήταν υγειά και καλή συνεργασία γιατί όλη η ομάδα περπατούσε σε τεντωμένο σκοινί με όσα γίνονταν. Κάπου εκεί ήρθε και η πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα από το Καρλόβασι, που μας έκανε να καταλάβουμε ότι αν θέλουμε να πετύχουμε θα πρέπει να είμαστε ακόμα πιο κάλοι από ότι στον πρώτο γύρο. Δεν μας στοίχισε η ήττα, μάλλον μας ωφέλησε γιατί μάθαμε από αυτήν και συνεχίσαμε με νίκες όλο τον υπόλοιπο δεύτερο γύρο και φτάσαμε στα playoff της χρονιάς.
Με συμπαγή άμυνα και με κάθε παίχτη πολύ αποτελεσματικό στον ρόλο του καταφέραμε πάλι μέσα στην έδρα του δυνατότερου μας αντιπάλου να σηκώσουμε την κούπα του πρωταθλήματος. Αυτό από μόνο του και δεδομένου όλων των αναποδιών ήταν υπέρβαση των στόχων της φετινής περιόδου.
Παίχτες προπονητές και διοίκηση χάρηκαν απίστευτα με αυτό το επίτευγμα.
Επόμενο βήμα οι αγώνες μπαράζ για την Γ' εθνική. Ακόμη και αρκετά ελλειπής σε σχέση με την αρχή του χρόνου τα μπαράζ ήταν κάτι που βλέπαμε ζεστά και ανυπομονούσαμε για την ώρα που θα ερχόντουσαν. Πέρα από τις φιλοδοξίες που είχαμε ως ομάδα ήταν επιπλέον κάτι που θα έδινε πολύ σημαντικές παραστάσεις σε όλα τα νέα παιδιά που είναι και η επόμενη γεννιά.
Κάπου εκεί την ομάδα ξαναχτύπησε η ατυχία και σε βαθμό ακόμη μεγαλύτερο. Χάσαμε 3 πολύ σημαντικούς πυλώνες της επιτυχίας για διαφορετικούς λόγους. Ο Αντώνης Βολίκας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, ο Κώστας Ζαχαριάδης από χρόνιο πρόβλημα τραυματισμού και ο αρχηγός μας Στέργιος Μυτηλινού λόγω θανάτου στην οικογένειά του. Ειδικά αυτή η χρονιά είναι αφιερωμένη στον αρχηγό μας και την οικογένεια του σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές που περνάνε.
Με ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού της ομάδας να λείπει (σκοράρισμα, αμυντική βοήθεια, ριμπάουντ) τα μπαράζ μετατράπηκαν από διακαή στόχο σε μια πρώτης τάξεως εμπειρία για τους μικρούς με την καθοδήγηση της παλαιότερης γεννιαάς.
Στο αγωνιστικο καθαρά μέρος ήταν μια πολύ επιτυχημένη παρουσία γιατί πλην του πρώτου παιχνιδιού που στο τέλος μας κατέβαλε η κούραση είχαμε μια νίκη με την Νάξο, ήττα από την Μυτιλήνη με 4 πόντους και ήττα από την Χίο με 2 πόντους.
Μια πολύ γεμάτη χρονιά σε εμπειρίες για τους μικρούς που ελπίζω να έμαθαν αρκετά.
Στο ιδιαίτερο μείγμα παλιών και νέων παιχτών θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά για όλες τις απίστευτες στιγμές που προσέφεραν ξεκινώντας απο τα παιδιά των μπαράζ, Τσουρή Γιώργο, Τέσκο Γιώργο, Λαμπρόπουλο Γιάννη, Πούλο Νεκτάριο, Μαυρογιώργη Δημήτρη, Κουλουμπή Σωκράτη, Καρναβά Αλέξανδρο, Τσιώλη Γιάννη, Διάκο Παύλο, Παπαλά Πέτρο, Παπαλά Οδυσσέα και βεβαία αυτούς που τόσο πολύ μας έλλειπαν, Μυτηληνού Στέργιο, Ζαχαριάδη Κώστα, Βολίκα Αντώνη που χωρίς την βοήθεια τους δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.
Φυσικά θέλω να ευχαριστήσω και την διοίκηση που ήταν δίπλα στην ομάδα καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς και όλους όσους βοήθησαν από διαφορετικά πόστα για αυτές τις επιτυχίες.
Επειδή όπως και στο μπάσκετ, η επόμενη φάση είναι η πιο σημαντική, έτσι και τώρα που τελείωσε η χρονιά, η επόμενη μέρα είναι η πιο σημαντική.
Ότι έγινε πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε σαν στόχο και κίνητρο για τους νέους που θα συνεχίσουν ώστε να παραμείνουν ανταγωνιστικοί στον νομό και να έχουν πάντα στόχο την πρωτιά.
Αυτό θα είναι που θα κάνει την φετινή πορεία αληθινά και εντελώς επιτυχημένη και αυτό είναι που όλοι ελπίζουμε.
